To nasze święto narodowe obchodzone corocznie 11 listopada, dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości , którą odzyskaliśmy 99. lat temu, w roku 1918, aż po 123 latach trzech zaborów, które miały miejsce między latami 1795, a 1918.
Zarys historyczny
Święto to zostało ustanowione ustawą z 23 kwietnia 1937., niestety zniesione ustawą Krajowej Rady Narodowej (KRN) 22 lipca 1945 r. Potem przywrócono je ustawą w okresie transformacji systemowej w 1989 r. 9 listopada 1918 r., Józef Piłsudski – dowódca polskich Legionów, powrócił do Polski z więzienia w niemieckim Magdeburgu, gdzie przebywał od 22 sierpnia 1917 roku, osadzony w więzieniu przez Niemców za odmowę złożenia przysięgi wierności dla Niemców. Rada regencyjna w Warszawie uprzednio naznaczona przez Niemców, podała się do dymisji z chwilą kapitulacji Niemiec i zawieszenia broni na froncie zachodnim.
Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości było procesem stopniowym. Wybór 11 listopada uzasadnić można zbiegiem wydarzeń w Polsce z zakończeniem I wojny światowej, dzięki zawarciu rozejmu we francuskim Compiègne, który miał miejsce właśnie 11 listopada roku 1918, pieczętującego ostateczną klęskę Niemiec. Dzień wcześniej przybył do Warszawy Józef Piłsudski. W tych dwóch dniach, a więc 10 i 11 listopada 1918 r., naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości, a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął dosłownie cały kraj.
Tego dnia nastąpiło też przekazanie przez Radę Regencyjną zwierzchniej władzy nad wojskiem ówczesnemu brygadierowi, Józefowi Piłsudskiemu. Po pertraktacjach J. Piłsudskiego z Centralną Radą Żołnierską, wojska niemieckie zaczęły wycofywać się z Królestwa Polskiego. W ciągu siedmiu dni ewakuowano ok. 55 tys. żołnierzy niemieckich. Następnego dnia Rada Regencyjna powierza Józefowi Piłsudskiemu misję utworzenia Rządu Narodowego, który został równocześnie Wodzem Naczelnym.
Po ogłoszeniu swej niepodległości, Polska musiała stoczyć jeszcze sześć trudnych wojen, żeby ustalić swoje ostateczne granice. Z wojen tych niewątpliwie najważniejszą była obrona przed inwazją bolszewicką, która miała być początkiem nie tylko europejskiej rewolucji komunistycznej. Dowódca Armii Czerwonej, Michaił Tuchaczewski, wydał 4 lipca 1920 r. roku rozkaz: „Na zachód, po trupie ‘białej’ Polski na drodze do rewolucji światowej.” . Polska obroniła niepodległość dzięki wielkim strategowi jakim był Józef Piłsudski, który zwycięsko dowodził wojskiem polskim przeciwko napaści bolszewickiej. W wojnie tej brało udział 190 polskich generałów pochodzących z wcześniejszych trzech zaborów.
Idąc dalej. Lord Edgar d’Abernon (1857 – 1941), znamienity dyplomata angielski napisał, że bitwa o Warszawę wygrana przez Polaków w sierpniu 1920 roku, była jedną z osiemnastu najważniejszych bitew w historii Europy, ponieważ zwycięstwo Polaków nie dopuściło do wybuchu światowej rewolucji komunistycznej, do której dążył rząd Lenina. Tak więc Polska ocaliła nie tylko siebie, ale i całą Europę. Dzięki polskiemu zwycięstwu kraje nadbałtyckie, a więc: Litwa, Łotwa i Estonia, stały się państwami niepodległymi w przeciwieństwie do Białorusi, Ukrainy oraz republik kaukaskich, które stały się częścią Związku Sowieckiego.
Niestety ten nadzwyczajny dla nas dzień jest też kojarzony, co przykro stwierdzić, przez naprawdę jeszcze wielu Polaków, tylko z… dniem wolnym od pracy. U wielu z nas również wiadomości o tym szczególnym dniu (tyczy się to przede wszystkim ludzi w średnim wieku), są niestety nawet nie podstawowe. Dlatego dobrze się dzieje, że szkoły dbają o to, by uczniowie wiedzieli jak najwięcej o tym wyjątkowym dniu, przybliżając im w przeróżny sposób fakt ponownego zaistnienia Polski na mapie Europy na początku tamtego wieku.
Czczenie tego wyjątkowego dnia dla Polski, jej polskości i dla samych Polaków, jest dla nas wszystkich czymś wyjątkowym, ale zarazem bardzo podniosłym. Wszelkie media właśnie w okolicach 11 listopada rozpisują się na temat naszego Święta Niepodległości. A w każdym kolejnym roku dochodzą kolejne rozmyślania, przemyślenia związane z tym wyjątkowym dniem, o którym to dniu żaden Polak nie powinien nigdy zapominać. Od najmłodszego do najstarszego. Dodać należy, iż po raz pierwszy ustawowo Polska obchodziła swoje święto narodowe w roku 1937.
Obserwator
