Czwartkowe Boże Ciało, następuje po niedzieli Trójcy Przenajświętszego, które jest skróconą formą Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, celebrowanej na cześć Najświętszego Sakramentu, czyli obecności Chrystusa na ziemi pod postacią chleba i wina. Tego dnia we wszystkich diecezjach i parafiach naszego kraju, w tym oczywiście i w naszym regionie, przeszły liczne barwne procesje. Dodajmy, iż święto to jest radosnym wspomnieniem poświęcenia się Chrystusa dla ludzkości oraz ustanowienia Eucharystii.

Boże Ciało tradycyjnie obchodzone jest w 60. dni po Wielkanocy, a korzenie tego święta sięgają w dość odległe czasy, bo do XII wieku, kiedy św. Julianna z Cornillon (zakonnica klasztoru Augustynek) doznała w latach 1209 – 11 objawienia chrystusowego, podczas których Pan Jezus prosił o ustanowienie tego święta.

Za namową archidiakona Jakuba z Liege (Francja), miejscowy biskup Robert ustanowił Boże Ciało dla swej diecezji i jest ono obchodzone od 1246 roku. Dla całego kościoła święto to zostało ustanowione przez papieża Urbana, który  wprowadził je do kalendarza liturgicznego w roku 1264. Prawdopodobnie pierwsza procesja przeszła w Kilonii w 1277 roku podczas której niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem.

W Polsce pierwsza procesja Bożego Ciała przeszła w Krakowie w roku 1320, a było to za biskupa Nankera. I prawdopodobnie w tym samym roku lub tuż po nim, podobne procesje urządzono w Gnieźnie, Poznaniu, Wrocławiu czy Płocku. Od XV wieku w Niemczech organizowano już procesje do czterech ołtarzy mające wymiar symboliczny. Dziś, wychodząc na ulice podczas procesji Bożego Ciała, której centrum jest Najświętszy Sakrament, oprócz złożenia hołdu Chrystusowi, pragniemy wprowadzić Zmartwychwstałego w świat potrzebujący uzdrawiającej mocy oraz oczyszczenia.

W niezwykły sposób piękno tego wyjątkowego święta wyraził nieżyjący już ks. Józef Tischner słowami: „W Eucharystię i poprzez Eucharystię dokonuje się coś istotnego: Bóg staje się nieustannie naszym Bogiem. On nasz, a my Jego. Niezwykłe doświadczenie Miłości staje się udziałem każdego, kto wchodzi w komunię z Bogiem. Stajemy wobec perspektywy odzyskania świata. Nasz świat nabiera nowego sensu (…). Gdy wraca Miłość, świat jakby na nowo się zaczyna”.